Música e lectura

Veño de ler dunha tacada "La cena" do holandés Herman Koch por indicación dos meus amigos de Trafegando Ronseis. Como lles comentei a eles no seu blog, ocurriume algo curioso tras da lectura deste libro: durante moitos días seguía "resoando" na miña cabeza cual sinfonía inacabada.
Resultoume entón inevitable establecer a comparación entre unha novela e unha sinfonía. E levo cavildo bastante sobre este asunto. Non resulta extraño encontrar paralelismos pois ámbalas dúas construccións artísticas móvennse nos parámetros temporais: desenvólvense no tempo, na sucesión de acontecemenmtos temporais. Na música este fenómeno temporal constitúe casi a súa esencia pero na novela xoga un papel decisivo tamén.
Na obra que comentamos está moi clara esta organización secuencial e temporal dos acontecementos que, curiosamente, se producen ao redor dunha cea, do tempo que dura unha cea. Incluso quedan pautados ao modo dos movementos sinfónicos polos distintos pratos: aperitivo,entrantes, primeiro, segundo, postres, dixestivo e propina.
É pois no aspecto estructural onde o paralelismo entre ámbalas dúas formas artísticas se nos aparece mais claro. Na necesidade de dotar a inxente cantidade de material con que xoga o autor (músico ou escritor) dunha estructura que permita ao lector/oínte organizarse e guiarse no medio de tal cúmulo de materiais. Personaxes, historias, acontecementos, tramas e paisaxes coma materiais novelísticos e motivos melódico-harmónicos, rítmicos e tímbricos coma elementos musicais.
A presencia dun fío conductor tanto argumental coma musical vai asegurar esa coherencia e liña de referencia para non perderse. E aí volvemos a encontrar paralelismos entre a novela e a peza sinfónica.

Día Internacional contra a violencia machista

Tamén nós fixemos a nosa pequena aportación á conmemoración.
Neste acaso cunha referencia á película "Tierra de ángeles": a fermosa historia dun coro popular aló na Suecia profunda e ao papel que o coro xoga na solución da situación de maltrato que sofre unha das súas compoñentes.




A canción é un canto á loita pola recuperación da autoestima, tan machacada nas vítimas dos malos tratos.

Día da música

Mañá, día 22, celébrase coma tódolos anos a festividade de Santa Cecilia: O día da música. En moitos dos coros nos que estiven era unha celebración obrigada. Ainda que inicialmente se creou a festividade cun sentido corporativo (a patrona dos músicos), pouco a pouco foi ampliandose este espíritu inicial ata transformarse na actualidade no "día da música".

Co meu coro CUCO celebrarémolo da mellor forma posible: cantando. É dicir: ensaiando.

Hoxe mandeilles unha ligazón para ir "facendo boca".
Trátase do "Bogoroditse Devo" de Sergei Rachmaninoff. Unha das Ave Marías máis fermosas e máis inspiradas. Interpretada polo coro universitario de Utah. Curioso e aleccionador que un coro americano interprete de forma tan admirabe a música rusa.
A gravación inclúe tamén outro Bogoroditse Devo do estonio Arvo Pärt

Metáforas sobre o silencio musical

Como tantas veces, a linguaxe pódenos axudar a explicar e a entender aspectos da música dificilmente comprensibles. Un caso é o do silencio e o seu sentido musical.

Van dúas metáforas:

- O silencio é á música o que o lenzo a un cadro.

- Os silencios son as ventás da cosntrucción musical polas que entra a luz, o aire e a vida. Un edifico musical sen silenzos sería coma un bunker.

Iniciamos esta nova etapa coa audición dun coro de cámara, xentileza da nosa compañeira do CUCO (Coro Universitario do Campus de Ourense), Maria.

Trátase dunha fermosa peza do renacemento Inglés interpretada con gusto, delicadeza e cunha excelente técnica.

Algún día pasará a formar parte do noso repertorio.

Xabimusic